Scroll down for English version
We hebben gehoord dat er een aardbeving in Pakistan was. Daar zijn we gelukkig nog niet en hebben er ook niks van gevoeld. Zijn namelijk nog steeds aan het wachten op ons visum voor India in Teheran! Pffff, wat een gedoe, maar daarover later meer. Kortom, wij zijn okay!
Het is toch lastiger om de tijd te vinden om elke keer weer even iets te schrijven. Daarnaast is het vinden van onbeveiligde netwerken erg lastig in Iran.
Maar goed, momenteel zitten we in een hotelletje in Nowshahr zo’n 5 uurtjes rijden van Teheran. We wachten op ons visum voor India, hopelijk krijgen we deze binnen een paar dagen. Om in de chaotische stad te wachten vonden we geen optie en zijn we de stad dus ontvlucht.
Donderdag 16 oktober zijn we de grens overgegaan naar Iran. Dit ging vrij makkelijk. De Carnet werd netjes bestempeld. Het was wel weer even wennen, een nieuw land, een nieuwe taal. Hadden we het Turks net onder de knie, moesten we weer opnieuw beginnen… Alleen hier is het wat lastiger met het Farsi, dus lang leve het Farsi boekje!
Daarnaast moet ik (Jennifer) verplicht een hoofddoek dragen, dus dat is ook wel even wennen.
Via Maku zijn we doorgereden naar de stad Tabriz. Hier zijn we uiteindelijk terechtgekomen bij een Passenger Parking waar ze toiletten en wasbakken hadden. Al gauw kwamen we in contact met twee studenten Mohammad en Parviz. Zij maakten ons een beetje wegwijs in Tabriz en zijn zelfs met hun mee geweest naar de hun universiteit in Ahar waar we een college rechten in het onverstaanbaar farsi hebben bijgewoond. Ook nodigde Mohammad ons uit bij hem thuis waar de thee en het eten natuurlijk niet ontbrak en mochten we gebruik maken van de douche. Heerlijk!
De volgende dag zijn we met z’n tweetjes naar het dorpje Kandovan gereden, ook wel het mini-Cappadocia van Iran genoemd. De huisjes zijn gemaakt in het gesteente van de berg en de kamers zijn als het ware uitgehold. We hebben ook zo’n sprookjesachtig huisje van binnen mogen bewonderen, want ook hier werden we weer uitgenodigd voor een mierzoet kopje thee.
De volgende stond Parviz (net als de dagen ervoor) met brood, boter en kaas naast de auto voor het ontbijt. Erg schattig! Na het ontbijt wilden we richting Teheran rijden, maar het kostte ons ruim een uur om te kunnen gaan. Parviz wilde ons niet laten gaan en had gehoopt dat we nog met hem zouden gaan lunchen.
Via Zanjan kwamen we in het drukke Teheran aan en zijn we gelijk op zoek gegaan naar de Indiase Ambassade.
We krijgen vaak de vraag hoe Iran is, hier een paar indrukken op een rijtje:
- droog, geen groen te verkennen
- mogen als Hollanders doorrijden bij de tolwegen ;-)
- wordt er naar je getoeterd en enthousiast gezwaaid en als ze Engels spreken dan roepen ze uit het raampje dat je welkom bent
- Farsi is onleesbaar en gelukkig staat er op de bewegwijzering de Engelse vertaling eronder
- kennen ze veel one-way wegen en U-turns en is het dus al een paar keer voorgekomen dat we in tegengestelde richting reden. Maar de mensen seinen en roepen dan meteen uit het raampje waar je wel heen moet.
- komen de vele soorten kebab langzamerhand al onze neus uit
- drinken ze ook veel thee hier met verplichte suikerklontjes die je tussen je tanden moet doen en dan de thee erdoorheen drinken (mierzoet!!
- is Tehran echt zo erg zoals ze zeggen qua verkeer. Ze rijden als idioten. Dus verkeersregels vergeten en rijden maar, iedereen rijdt en loopt kriskras door elkaar. De lijnen op de rijbanen hadden ze net zo goed niet hoeven maken.
- zijn we al bij mensen thuis geweest in Tabriz, met verplicht thee en eten. Bij de meeste Iranezen kent de woonkamer geen meubels en is de kamer alleen bekleed met tapijt en speciale kussen voor tegen de muur waar je tegen aan kan liggen
- ik (Jenn) nu de hoofddoek al irritant vind
- wij ons hier wel een attractie vinden en soms wensen dat we onzichtbaar waren
- je voor EU 1,- een volle dieseltank hebt! Echter deze wel schaars is en we dus op tijd op zoek moeten gaan naar benzinepomp met diesel.
- de snelwegen prima zijn
- alcohol verboden is en ze zelfs al bang zijn om met cola te proosten
- Iraniers hun in 1-minuut-uit-te-klappen tentje overal neerzetten. Vaak op het asfalt naast de auto.
Nadat we in Teheran de visum hebben opgehaald rijden we door richting Esfahan, Shiraz en Yazd. Vervolgens zullen we via Kerman, Bam en Zahedan de grens overgaan naar Pakistan.
ENGLISH VERSION
We have heard that there was an earthquake in Pakistan. At this moment we are still in Iran and felt nothing of it. We are still waiting for our visa for India in Tehran! Pffff, what a hassle, but more about that later. In short, we are okay!
It’s difficult to find time to write for our website. In addition, finding unsecured networks is not that easy in Iran.
Anyway, we are now in a hotel in Nowshahr about 5 hours drive from Tehran. We are waiting for our visa for India, hopefully we get it within a few days. We didn’t want to wait for it in chaotic Tehran and therefore we went out of town.
Thursday, October 16, we passed the border to Iran. It went pretty easy. The Carnet got stamped. We had to get used to a new country, a new language. We had just found our way in the Turkish language and now we have to start all over again…But Farsi is much more difficult, so we’re very happy with our Farsi translation book!
Thereby, I (Jennifer) have to wear a headscarf, so I have to get used to that.
From Maku we went to Tabriz. Here we finally ended up at a Passenger Parking where they had toilets and sinks. Soon we came in contact with two students Mohammad and Parviz. They guided us through Tabriz and we even went with them to their university in Ahar and followed college in law in Farsi. Of course we couldn’t understand a thing! Mohammad also invited us to his home where we got served tea and dinner and we could use the shower. That was really great!
The next day we went to visit the village Kandovan also known as the mini-Cappadocia of Iran. The houses are carved in the rock of the mountain and the rooms are hollowed out of the soft stone. We also have seen one of those fairytale houses from the inside, because here again we got invited for a very sweet cup of tea.
The next morning Parviz was standing at our car (just like the days before) with bread, butter and cheese for having breakfast. Very cute! After breakfast we wanted to drive towards Tehran, but it took us over an hour to finally get away. Parviz wouldn’t let us go and had was hoping that we stayed to have lunch with him.
Through Zanjan we arrived in crowded Tehran and immediately went to search the Indian embassy.
We often get the question how Iran is like. Here are some impressions:
- The land is dry, no greenery to explore
- As Dutchies we do not have to pay toll on the highway ;-)
- People are horning and waving enthousiastic when they see you. And if the speak English they open their window and yelling that you are welcome in Iran
- Farsi is hard to read, but fortunately on the roadsigns there’s also an English translation
- There are a lot of one-way roads and U-turns and we already drove in the opposite direction a few times. But luckely the people are yelling out of their car and give signals where you should go.
- We are already fed up of kebab
- They also drink a lot of tea here with ‘gand’. This you have to put it in your mouth between your teeth and then drink the tea through it. Very very sweet!
- Tehran is really as terrific as they say in terms of traffic. They drive like crazy. So forget your traffic rules and just drive! Everybody changes lanes whenever they feel like it. Don’t know why they even made lines on the lanes.
- We already have been invited to people’s homes in Tabriz. In most Iranian living rooms they don’t have furniture and in the room you’ll find only a carpet and special pillow against the wall where you can sit
- I (Jenn) already find my headscarf really annoying
- Sometimes we feel like we are the attraction here and therefore we sometimes wish we were invisible
- We can fill up our diesel tank for only EU 1,-! But the gasstations who have diesel are scarce and we therefore we have to search for one in time
- The highways are fine
- Alcohol is prohibited and they are even afraid to toast on Cola
- Iranian put their 1-minute-to-fold-out tent anywhere. Often on the asphalt next to their car.
After collecting the visa in Tehran we will drive towards Esfahan, Shiraz and Yazd. Then we will continue our route through Kerman, Bam and Zahedan and cross the border to Pakistan.
Off