Sailingtrip Ibiza Posted juli 13, 2015 by admin

Off

Na het seizoen in Griekenland hebben we de winter (2014) doorgebracht in Spanje. Een winter in Nederland was nog even teveel van het goede, dus vandaar deze ‘move’ richting de Costa del Sol.

We verbleven in Torrevieja, een uurtje rijden onder Alicante. Na 8 maanden op 11 strekkende meter van de Ruby gewoond te hebben (Bavaria 35) was het extra fijn weer in een huisje te zitten.

Een maand lang gingen we iedere dag naar Spaanse les en tijdens een van de lunchbreaks, uitkijkend over zee vroegen we ons af hoe het zou zijn om te zeilen naar Ibiza vanaf het vaste land… Sterker nog, het leek ons een leuke trip om misschien te gaan maken met mee-zeilers.

Aurelia Amsterdam

We zijn daarom op zoek gegaan naar een huur zeiljacht, zodat we deze trip in kaart konden gaan brengen. Het was nog erg vroeg in het seizoen en dus was het lastig om iemand te pakken te krijgen; de charter bedrijven gaven geen gehoor. Het vaarseizoen in het gebied is zo’n beetje van begin mei tot oktober. Wij wouden de trip graag maken begin april, omdat we op 19 april weer moesten beginnen bij OCC.

Via via zijn we in contact gekomen met Patrick. Hij vaart met zijn schip Aurelia Amsterdam (een Endurance 57) zomers rondom Ibiza en moest de boot nog overvaren vanuit Almeria. Patrick is goed bekend met het gebied, dus dit was een uitgelezen kans voor ons om het gebied goed te leren kennen, de oversteek te maken en te varen op een geweldig schip.

We’re going to Ibiza…

Op 3 april vlogen we samen met goede vriend Huib (a.k.a ”slampamper”) vanaf Schiphol op Alicante en hebben we meteen proviand ingeslagen voor de 12 dagen op zee. Het huurautootje was afgeladen vol maar één keer rijden volstond. Na een paar kennismakings-biertjes met Patrick, zijn we de kooi ingekropen, want de volgende dag stond ons vertrek gepland.

Crew Aurelia Amsterdam

Onze eerste stop was het eilandje Tabarca, net even buiten de kust ter hoogte van Santa Pola. Tabarca is een leuk klein eilandje wat in het hoogseizoen met name wordt gebruikt voor dagrecreatie. Ook bevinden zich er wat vakantiehuisjes. De mensen die er permanent wonen zijn dan ook op 1 hand te tellen. Het kleine haventje lag zo goed als vol, maar de laatste ferry stond op het punt om te vertrekken en dus besloten we om zo lang daar maar te gaan liggen. De ferryboot captain zei dat hij de volgende dag niet eerder dan 10.30 z0u komen.

De volgende ochtend vroeg werden we bruut gewekt door de enige politieman die het eiland rijk is. De bevoorradingsboot was onderweg en dus moesten we meteen weg! 5 minuten later waren we vertrokken…

Eigenlijk kwam het wel goed uit, want we wouden graag naar Moreira, 42 mijl verder. Met een windje 3bft liep de Aurelia 7 knopen! en dus waren we al om 16.40 in de baai. Hier hebben we aan boord, buitengaats afgesproken met een oud-collega van M-Wise. Remco kwam met zijn bootje, tapas en diverse wijnen aan boord, want garant stond voor een gezellige namiddag.

Welkom Marcel!

De volgende dag mochten we een extra crew-lid verwelkomen. Marcel kon door verplichtingen in Nederland niet eerder aan boord komen en dus hebben we hem die avond opgepikt in Denia waar we s’avonds gezellig bij de Italiaan hebben gegeten. De haven faciliteiten in Denia zijn bijzonder goed. Erg vriendelijke staf en zelfs schone prive-badkamers (eerder balzalen met douche en toilet)!

Op 7 april was het de dag om over te steken naar Ibiza. De wind begon 4bft NE-E en trok later door tot 5bft. Fijne wind maar niet heel erg gunstig met koers San Antonio. We vertrokken om 08.00 uur en na uren stampen en kruisen, kwamen we om 24.00 uur aan. Marcel begon na 1,5 uur een beetje bleek te worden, niet veel later groen-geel. De rest van de dag hebben we hem niet gezien, wat was die man beroerd. Bij aankomst bij Es Nautic heeft Huib ons voorzien van eieren en spek. Na deze maaltijd en uiteindelijk 80 mijl te hebben gevaren ging het licht uit.

Ibiza open zee

De dag daarop besloten we een rustdag in te lassen. De crew heeft nieuw proviand ingeslagen bij de lokale Lidl (20min loopafstand) en Don heeft Patrick geholpen met het klaarmaken van de dinghy, die we tijdens de oversteek maar in de Davids hebben laten hangen. S’middag wat gaan drinken op de boulevard en bij terugkomst genoten van Huibs pasta met kip. Die Huib kan je er goed bij hebben, je moet alleen altijd op letten dat hij niet spontaan van boord valt ;-)

Na een rustig ontbijtje moesten we ”geheel in Ibiza stijl” nog even ons welkomstdrankje nuttigen. En dus zaten we om 11.00 uur aan de Cava voordat we onze reis vervolgden. Met alleen de genua op zijn we met 3-4bft de baaitjes langs gevaren en geëindigd in Calla Vadella, waar we na heerlijk gerelaxt te hebben bij een lokaal strandtentje ten anker zijn blijven liggen.

Op 10 april richting Formentera. Bij Espalmador lag nog een enkel ander schip afgemeerd. Dat is dan toch wel lekker van het varen zo vroeg in het seizoen, want in het hoogseizoen herken je het niet meer terug ben ik bang… Na een wandelingetje op het strand kregen we de schrik van ons leven. Bij terugkomst was de dinghy verdwenen, in de verte alleen nog een wit stipje! Gelukkig had de familie van de andere boot ook opgemerkt dat ons bijbootje los was geslagen en waren al een rescue operatie gestart. Gelukkig slaagde zij erin om de dinghy weer na de kant te brengen. Het was nog even spannend of hun lichte bootje ons zwaardere boot met 20pk weer aan de kant kon krijgen, maar uiteindelijk toch gelukt!

Huib moest ons helaas weer gaan verlaten en dus zijn we de volgende dag naar Figueretas gevaren en met het bijbootje de stad ingegaan om hem te droppen. In cafe de Hoeck zijn we met een beetje katerig gevoel maar aan de bitterballen, shoarma en bier gegaan.

Hoezo prive-eiland?!

De volgende dag was er weer eentje in de categorie ”unexpected things happen when you least expect it”. We besloten voor anker te gaan bij het eiland Tamago. Omdat we onze benen graag even wouden strekken en de vuurtoren ons sexy stond te begroeten aan land gegaan. Eenmaal aangekomen bij het steigertje zagen we in de verte een mannetje aan het vissen. Voor ons neus stond een Gator en Patrick vroeg zich af of we die niet even konden lenen om omhoog te crossen en besloot het te gaan vragen. De visser bleek de beheerder te zijn van het eiland en was na 5 maanden alleen op het eiland blij ons te zien! Hij bood aan ons even rond te leiden en dus schoten we niet veel later met de Gator omhoog naar de vuurtoren.

Martin ging snel even de sleutels halen, zodat we de vuurtoren ook van binnen konden bekijken. Ooit was het plan gevat om hier een klein hotel van te maken, maar door constructie en vocht problemen is dat er niet van gekomen. Op de terugweg moesten we wel even komen kijken bij de enige villa die het eiland rijk was. Het eiland bleek gepacht te worden door een vastgoed magnaat, die daar deze villa had neergezet. In het gastenboek zagen we dat de rijken der aarde zoals Ronaldo deze villa zo af en toe gebruikte als vakantie optrekje.

Drinken op Tamago

We mochten nog even niet weg. Er werden 2 flesjes witte wijn op tafel gezet en een aantal long-drink glazen. Deze gingen tot het randje vol. Er volgde niet veel later nog 2 zeer goede flessen uit de kast en enigszins aangeschoten gaven we aan dat we toch echt even wat wouden gaan eten aan boord. Per slot van rekening van Jenn ook nog aan boord. Eerst ging de generator aan om het eiland te verlichten, waarna we weer afzakten in de Gator. Aan boord een lekker hapje gegeten. In het plastic tasje wat meeging aan boord zaten nog een paar flessen wijn. Wat een mooie vent die beheerder…

De dag daarop mochten we Ron (een vriend van Marcel) verwelkomen aan boord voor de laatste dagen op zee. Na de lunch een auto gehuurd om Ron op te pikken van het vliegveld. Via PK2 en Amanthe beachclub heerlijk sushi gegeten bij Bambuddha. Wat een goeie tent! Samen met Ron zijn we nog een keer naar Formentera gezeild en uiteindelijk geëindigd aan dezelfde mooring, omdat de baai waar we eerder lagen niet helemaal fijn lag. S’avonds stond er een oer-hollandse hutspot op het menu. De dag erop nog even aan wal en daarna de weg vervolgd naar Santa Eularia, wat we met (na een tijdje niets) 22 knopen wind fijn konden bezeilen.

Aurelia Amsterdam hebben we achtergelaten in de haven en weer naar Nederland, want overmorgen moeten we weer richting Corfu!