All posts in: "India (2nd time)"

  1. Shipment Landrover Visakhapatnam to Singapore

    Scroll down for English version

    Van de week hadden we de eerste voorbereidingen al getroffen, maar gisteren was het dan eindelijk zover. Al het papierwerk was rond en dus kon de Landrover de container in. Samen met de agent (Merilyn Shipping & Transports) en iemand van NYK-lines zijn we naar de haven gereden. Eerst moest customs de Laro aan een grondige inspectie onderwerpen. De beste man schrok wel even toen hij zag hoeveel er in zat, want op de een of andere vreemde reden waren ze in de veronderstelling dat het om alleen een auto ging. Na goedkeuring kon de Laro onder toeziend oog van de customs de container in.

    laro_in_container.jpglashing_car.jpgclosing_the_container.jpg

    We hadden in overleg met de agent zelf al de nodige spullen aangeschaft voor lashing. Aangezien het voor zowel de agent als ons de eerste keer was van het verschepen van een auto, was het even zoeken naar de beste manier. Uiteindelijk hebben we hem zelf maar vastgezet. Na 1,5 uur flink zweten (in de container was het het een graadje of 45) stond de Laro naar ons idee goed vast.

    Of dit ook daadwerkelijk het geval is weten we over een paar dagen. Als het goed is komt het containerschip de 10e of 11e aan. Zelf vliegen we morgen (6 April) van Vizag naar Singapore. To be continued…

  2. A helping hand

    Scroll down for English version

    Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels zijn we alweer langer dan een maand hier in Vizag. We hebben in de tussentijd toch best aardig wat mee gemaakt.

    Om te beginnen beviel het ons heerlijk in ons appartementje. Na een dag hard werken vonden we het heerlijk om ongestoord ’thuis’ te kunnen zitten. Op 6 hoog was er ook aardig wat wind en dat is met dit klamme warme weer echt heerlijk! De LaRo stond op straat geparkeerd voor het complex en trok de nodige aandacht. Erg grappig om van boven te zien hoe die koppies allemaal omdraaiden als ze voorbij reden op hun brommertje. Soms bijna een ongeluk veroorzakend!

    Helaas hadden we van de week te horen gekregen dat we niet nog een maandje daar konden verblijven, omdat ze andere gasten kregen. Dus toen moesten we stel op sprong nog iets nieuws zien te vinden en dat viel niet mee. Zeker niet nadat we op een toplocatie hebben gezeten. Uiteindelijk kwamen we via Couchsurfing in contact met Amar. In het appartementencomplex waar hij woont, heeft hij 1 verdieping lager een IT-kantoor en daar staat een kamer met eigen badkamer leeg. Sinds een paar dagen zitten we daar nu en het bevalt ons hier prima. Ook hier hebben we een ruim balkon en zelfs uitzicht op het strand! Alleen zit het wel aan de drukke boulevardweg en wordt er behoorlijk veel getoeterd, maar ’s avonds is het heerlijk ‘stil’. Bovendien hebben we hier internetverbinding, dus ook hier vermaken we ons prima.

    Zoals we laatst al vertelden is de campus helaas nog niet klaar en hebben we besloten om hier verder te gaan met fundraisen. Ons doel is om de kinderhuizen in te richten en te decoreren. Hiervoor hebben we een campagne opgezet dat we C4-Challenge hebben genoemd. Campus Challenge Contribution Campaign. We zijn druk in de weer geweest met het maken van een folder, visitekaartjes en een wheelcover en het voorbereiden van een pressmeeting. Uitnodigingen moesten verstuurd worden, een zogenaamde presskit moest samengesteld worden en hadden we een powerpointpresentatie in elkaar geknutseld. We hadden gelukkig wel de tijd, maar die tijd hebben we wel nodig gehad, aangezien het er hier wat trager aan toe gaat.

    Zaterdag 7 maart was het dan zover. Om 10:00 uur stonden we klaar, maar er was nog geen journalist te bekennen. Iets voor 10:30 uur hadden we dan een handjevol journalisten en zijn we maar begonnen, maar nog geen 5 minuten later stonden er allemaal camera’s voor onze neus en konden we niet eens meer de personen aankijken die zo netjes bleven zitten. Sommigen hadden haast en wilden persé foto’s van ons maken bij de LaRo. Kortom, we hebben onze presentatie niet eens echt af kunnen maken en toen we eenmaal bij de auto stonden te poseren werden we overdonderd door alle media aandacht. Ze stonden allemaal te trekken aan ons. Een voor een wilden ze ons interviewen en filmen. Nog even een fotootje daar en een filmshootje hier. Twee uur later nadat we onze laatste interview hadden gegeven waren we kapot! Wat een chaos, maar wat een aandacht uiteindelijk. Maar liefst 40 mensen van de pers waren er geweest! We hadden gehoopt op 30, dus wij waren zeer tevreden. Natuurlijk waren we erg nieuwsgierig naar de resultaten. We hebben in verschillende Telegu kranten gestaan (Telegu is de taal van deze regio), een Engelstalige krant The Hindu en op een aantal TV-zenders (wat wij helaas niet zelf hebben kunnen zien).

    view_apartment.jpg

    press_meet.jpgpress.jpg

    Los hiervan werd er laatst ook op de deur geklopt en stond er een journaliste van een trendy magazine voor de deur. Ze wilde graag een lifestyle artikel over ons in haar magazine plaatsen. Via via had ze gehoord over ons en na wat research had ze ons gevonden. Echter het artikel moest wel dezelfde avond nog worden aangeleverd! Tsja, dan kan het wel in een keer snel.

    Ook staan we met een artikel in de Waltair Magazine. Het magazine van de exclusiefste club van Vizag. Over exposure gesproken…er zijn inmiddels 4 delen over ons in de LRCH magazine verschenen en plaatst Cor trouw elke keer een artikel in de Dutch Courier, een speciale krant voor de Nederlandse expats in Melbourne. Kortom, deadlines, deadlines, deadlines… We zijn er maar druk mee! Maar we vinden het wel leuk en zeker ook om zelf terug te lezen. Mocht je de artikelen nog niet gelezen hebben, ze zijn te vinden onder het tabblad preparations-In de media .

    Na al die media-aandacht worden we zo nu en dan herkend op straat. Bij de benzinepomp riepen ze allemaal vrolijk dat ze ons op TV hadden gezien en werden we laatst zelfs aangehouden op straat en wilden ze op de foto met ons. Mensen hebben het dus toch gelezen en/of gezien en we zijn nu zo’n beetje de talk of the town. Deze aandacht kunnen we goed gebruiken bij het benaderen van bedrijven en clubs voor onze campagne. We hebben een aantal hotels en andere bedrijven al benaderd en hebben ook al en praatje mogen houden bij een Rotary Club. De meesten kunnen niet meteen iets toezeggen en moeten vaak ook overleggen, maar de reacties zijn positief. Ze zijn allemaal geinteresseerd in het project. Het belangrijkste is is dat we bekendheid creëeren en de lokale NGO (Non Government Organisation) ARDAR waar Friends Indeed mee samenwerkt kan hier op voortborduren als we weg zijn.

    Het is voor ons de eerste keer dat we op deze manier in een ander land aan het werk zijn en dat valt niet mee. We moeten erg wennen aan hun manier van werken. Het gaat hier allemaal wat trager en moeten we mensen ook echt achter hun broek aan zitten. Dit alles wekt aardig wat frustraties op en het chaotische verkeer op weg naar kantoor maakt het alleen maar erger. Het is geen kwestie van goed of fout, maar we hebben er wel erg moeite mee om de juiste balans te vinden. Waarschijnlijk zijn wij toch te Westers en commercieler ingesteld. Maar we geven het een kans en we zien wel hoe het loopt. We zien dit ook als een leerproces voor ons zelf.

    Wat betreft de aanschaf van de jeep waarvoor we het geld ingezameld hebben, na wat discussies en onderzoek wordt het geen 4×4 zoals we in eerste instantie in gedachten hadden. Dit vanwege verschillende redenen. Ten eerste omdat er vrijwel geen 4×4’s hier te koop zijn, ten tweede zijn ze dan vrij kostbaar en ten derde blijkt er niet persé een 4×4 nodig te zijn om deze dorpen te kunnen bereiken. Hoe het er nu naar uitziet zullen we binnenkort de Toyota Innova aanschaffen.

    Ondanks dat we in Vizag zitten zijn we wel een paar keer terug geweest naar de campus om een rondleiding te geven aan bedrijven. Ook bezochten we dan de vissersdorpjes. Deze vissersdorpjes krijgen steun van Friends Indeed en de Indiase partner Ardar. Zo helpen ze de vrouwen d.m.v. microcredit, zodat de kinderen ook weer naar school kunnen ipv te werken, geven ze voorlichtingen over HIV/AIDS, maar ook over hygiëne en sanitatie en hebben ze WC’s geplaatst. We konden duidelijk zien dat ze hun best deden om alles ‘schoon’ te houden.

    Nu we weer een tijdje op één plek zitten, kunnen we ook weer een beetje relaxen. We hoeven ons nu even niet druk te maken met het zoeken van een slaapplaats, waar we gaan eten, opnieuw een stad verkennen etc. We weten nu waar we boodschappen kunnen doen, waar de bank zit en leren we langzaam de stad kennen. De ontmoetingen met de mensen vinden we hier nog het leukst. Laatst kwamen we bekenden tegen in de supermarkt en werden we bij hen thuis uitgenodigd voor eten. Gewoon net als ’thuis’, erg grappig hoe dat gaat.

    Ook zit hier een Nederlands bedrijf en hebben we leuk contact met een aantal van hen. Zo zijn we laatst naar de bioscoop geweest of hebben we geborreld. Kortom allemaal leuke contacten hier in Vizag en hopelijk worden dat er alleen maar meer!

  3. Arrived at Campus Challenge!

    Scroll down for English version

    Na zes zware reisdagen vanuit Kathmandu zijn we dan eindelijk aangekomen bij het project in Vizianagaram.

    Zo was het wegdek weer eens drama, vond de politie het nodig ons te escorteren vanwege actieve Maoistsen, werd het steeds warmer naarmate we zuidelijker reden, stonden we in een mega-file op de brug bij Patna -waar bleek dat we de afslag gemist hadden-, sliepen we wederom bij een (zeer luidruchtig) benzinestation. Maar… we hebben het gehaald!

    Gelukkig was de campus makkelijk te vinden. Helaas is de Campus nog niet klaar. Over een maandje worden de eerste kinderhuizen opgeleverd en kunnen we, zoals gepland, aan de slag met inrichten. Ook de gastenverblijven zijn nog niet af, maar we konden tijdelijk verblijven in een kantoortje waar twee bedden in werden geschoven. Het kantoortje had ook een eigen badkamer. Dus voorlopig wel even prima.

    Een paar dagen later zagen we Anne Legeland, directrice van Stichting Friends Indeed. We hadden onze komst op elkaar afgestemd, zodat zij ons een beetje wegwijs kon maken hier. Omdat we nog niet veel op de Campus zelf konden betekenen zijn we verhuisd naar de grote stad Vizag (afkorting van Visakhapatnam) wat 50 km zuidelijker ligt. Hier verblijven we in een 1-kamerappartementje met badkamer bovenop een appartementencomplex van 6 hoog met een supergroot terras en uitzicht op zee! Helemaal geweldig dus!

    Hier zitten we de komende tijd dus nog even en ondertussen wonen we vele meetings bij en mogen we met Anne mee naar haar afspraken. Kortom, we zijn druk bezig met netwerken. De komende 2 maanden zullen we een campagne starten om de inrichting en decoratie van de hele campus gedoneerd te krijgen. Zo hebben we binnenkort een pressmeeting en zullen we bedrijven benaderen om tweedehands spullen op de kop te tikken. Nu schijnt het nog niet zo heel makkelijk in India te zijn, aangezien de Indiërs er vanuit gaan dat hun spullen levenslang meegaan. Maar we zullen zien hoe ver we komen. Alles is mooi meegenomen.

    Ook zijn we al een aantal autozaken langs gegaan om te kijken welke auto het meest geschikt is voor de ambulante zorg. Aangezien wij het geld hiervoor hebben binnengehaald zijn wij de uiteindelijke beslissers. Het vinden van een geschikte auto blijkt nog vrij lastig te zijn, aangezien de keuze niet erg groot is hier. Bovendien wordt er hier weinig in 4×4’s gereden.

    Ondertussen zullen we ook het een en ander moeten uitzoeken hoe het zit met de verscheping. Het idee is om de LaRo van Chennai naar Singapore te verschepen. De eerste contacten zijn inmiddels gelegd, maar we moeten even kijken naar de mogelijkheden en de kosten. Anders zullen we moeten uitwijken naar Maleisië of Thailand.

    Vizag ligt aan de oostkust van India en dus aan zee. Mensen vragen zich af hoe het strand hier is. Nou, het is helaas niet zo dat je lekker in je bikini ongestoord op het strand kan liggen en een verfrissende duik kan nemen in de zee. Zeker na een uurtje of 16:00 ’s middags of op hun vrije zondag zullen vele Indiërs je vergezellen. Kortom het is dan gedaan met de rust. Bovendien lozen de fabrieken van alles in het water een eindje verderop en hetzelfde zal gelden voor de mensen uit de vissersdorpen, dus wij blijven wel heerlijk op het strand.

    Maar we gaan ons eerst focussen op onze campagne en zijn momenteel druk aan het werk op kantoor met brochures en presentaties maken, etc. We zijn heel benieuwd hoe dat gaat hier in India…