All posts in: "Iran"
- Bandar e Abbas, we got a problem…
Na de gratis overnachting gingen we uitgerust op pad naar de Perzische golf, omdat we ook graag ”de andere kant” van Iran wilden zien. Het…
- Tourist hunter
Na 5 dagen Esfahan reden we dan eindelijk verder richting Shiraz. De plaats van bestemming haalden we die dag alleen niet. We kregen na 250…
- Visum perikelen / Visa issues
Scroll down for English version
Inmiddels zijn we alweer terug in Teheran om ons visum voor India op te halen. Maar toen we daar om gisteren om 09:00 uur netjes voor de deur stonden kregen we te horen dat ze het nog niet konden uitgeven. Het blijkt dat ze de Indiase ambassade in Nederland een fax hebben gestuurd, deze moet vervolgens goedkeuring geven en het terugfaxen. Gewoon een simpel ‘ja’ dus, maar ze hebben nog geen respons terug gehad vanuit Nederland en wachten wij dus nog steeds op het visum :-(
Ook hebben we zelf geprobeerd te bellen naar de Indiase ambassade in Nederland, maar op één of andere manier komen we niet verder dan het bandje waarop elke keer het menu wordt herhaald. Hebben minimaal 30 keer gebeld, maar komen niet verder. Dus maar even hulp in Nederland ingeschakeld. Dunja, de zus van Don, probeerde ook te bellen met de Indiase ambassade maar werd afgescheept. Bij haar tweede poging werd ze vervolgens eerst 5 keer doorgeschakeld en vervolgens in de wacht gezet en kreeg ze op een of andere manier 112 aan de lijn! Niet te geloven! Dus nog maar een poging gewaagd en kreeg toen een Engels sprekende operator aan de lijn die zei dat de ambassade dicht was of ze morgen terug wilde bellen… Tsja, zo schiet het dus niet op en is het erg frustrerend dat we niemand daar te pakken krijgen. Maar we geven niet op, blijven gewoon stug doorbellen en hebben ook al gemaild. Het tijdsverschil en de beperkte openingstijden maken het er niet makkelijker op.Gelukkig hebben we al die telefoontjes kunnen plegen vanuit het kantoor van de oom van Sina, de jongen die ons de laatste keer wegwijs maakte door Teheran. Hij is erg behulpzaam en doet alles om ons te kunnen helpen, dus dat is wel fijn. Op het moment van schrijven zitten we nu dus 3 hoog in het kantoortje van zijn oom en hebben we net besloten dat we onze reis vervolgen richting Kashan en Esfahan. Hopelijk krijgen we snel positief bericht over het visum en rijden dan terug naar Teheran, waar we dan ook toch maar gelijk het visum voor Pakistan gaan halen. Dit wilden we eigenlijk doen in Zahedan, maar hoorden dat het beter is om toch in Teheran te regelen vanwege de veiligheid. Het blijkt dat je daar geen stap buiten je hotelkamer mag zetten zonder escorte en om daar dan 4 dagen of misschien langer te gaan wachten vinden wij geen prettig idee.
Ook hebben we contact gelegd met andere overlanders die nog niet zo lang geleden dezelfde route hebben afgelegd en gevraagd naar hun ervaringen en adviezen. Dus onze planning voor Iran is gewijzigd en zullen misschien niet alles kunnen bezichtigen wat we in eerste instantie in gedachten hadden, maar veiligheid staat bij ons voorop en voor de dieselprijs hoeven we het ook niet te laten!
Ook hebben we contact gehad met de Nederlandse Ambassade in Teheran, zij zijn wel bereid een brief te schrijven, maar na navraag is dit voor de Indiase ambassade helaas niet voldoende. Omdat de route vanaf Kerman (Iran) naar Quetta (Pakistan) niet geheel veilig is, hebben we ons voor de zekerheid laten registreren bij de Nederlandse ambassade zodat ze weten rond welke periode we daar zijn.Maar goed, vorige week zijn we dus de drukke chaotische stad maar ontvlucht en richting de Kaspische zee gereden om daar vervolgens even 2 dagen in een hotelletje te relaxen. Omdat we al het vermoeden hadden dat het langer zou duren dan 3 dagen, zijn we doorgereden naar Masuleh, een stadje waarbij de daken van de huizen tevens dienst doen als weg. Bijzonder om te zien, maar natuurlijk was het bij ons weer regenachtig. Onderweg bleek dat de uitlaat gebroken was en hebben dit in Rasht laten lassen voor nog geen EU 6,-! Dus we kunnen weer verder. Via Rasht zijn we naar Qazvin teruggereden, waar we Niagh Veranda hebben bezocht. We waren op straat benaderd door een man die ons uitnodigde voor een diner bij hem thuis met zijn familie. Zijn vrouw had speciaal een traditioneel gerecht gekookt voor ons en zijn dochter gaf ons een rondleiding door de stad. Vervolgens stond hij erop dat we beleven slapen en zijn dus maar de volgende ochtend om 06:00 uur vertrokken naar Teheran voor het visum wat we niet kregen.
We hebben weer nieuwe foto’s gepost (zie Pics & Vids- Iran )
- Groeten uit Iran / Greetings from Iran
Scroll down for English version
We hebben gehoord dat er een aardbeving in Pakistan was. Daar zijn we gelukkig nog niet en hebben er ook niks van gevoeld. Zijn namelijk nog steeds aan het wachten op ons visum voor India in Teheran! Pffff, wat een gedoe, maar daarover later meer. Kortom, wij zijn okay!
Het is toch lastiger om de tijd te vinden om elke keer weer even iets te schrijven. Daarnaast is het vinden van onbeveiligde netwerken erg lastig in Iran.
Maar goed, momenteel zitten we in een hotelletje in Nowshahr zo’n 5 uurtjes rijden van Teheran. We wachten op ons visum voor India, hopelijk krijgen we deze binnen een paar dagen. Om in de chaotische stad te wachten vonden we geen optie en zijn we de stad dus ontvlucht.
Donderdag 16 oktober zijn we de grens overgegaan naar Iran. Dit ging vrij makkelijk. De Carnet werd netjes bestempeld. Het was wel weer even wennen, een nieuw land, een nieuwe taal. Hadden we het Turks net onder de knie, moesten we weer opnieuw beginnen… Alleen hier is het wat lastiger met het Farsi, dus lang leve het Farsi boekje!
Daarnaast moet ik (Jennifer) verplicht een hoofddoek dragen, dus dat is ook wel even wennen.
Via Maku zijn we doorgereden naar de stad Tabriz. Hier zijn we uiteindelijk terechtgekomen bij een Passenger Parking waar ze toiletten en wasbakken hadden. Al gauw kwamen we in contact met twee studenten Mohammad en Parviz. Zij maakten ons een beetje wegwijs in Tabriz en zijn zelfs met hun mee geweest naar de hun universiteit in Ahar waar we een college rechten in het onverstaanbaar farsi hebben bijgewoond. Ook nodigde Mohammad ons uit bij hem thuis waar de thee en het eten natuurlijk niet ontbrak en mochten we gebruik maken van de douche. Heerlijk!
De volgende dag zijn we met z’n tweetjes naar het dorpje Kandovan gereden, ook wel het mini-Cappadocia van Iran genoemd. De huisjes zijn gemaakt in het gesteente van de berg en de kamers zijn als het ware uitgehold. We hebben ook zo’n sprookjesachtig huisje van binnen mogen bewonderen, want ook hier werden we weer uitgenodigd voor een mierzoet kopje thee.
De volgende stond Parviz (net als de dagen ervoor) met brood, boter en kaas naast de auto voor het ontbijt. Erg schattig! Na het ontbijt wilden we richting Teheran rijden, maar het kostte ons ruim een uur om te kunnen gaan. Parviz wilde ons niet laten gaan en had gehoopt dat we nog met hem zouden gaan lunchen.
Via Zanjan kwamen we in het drukke Teheran aan en zijn we gelijk op zoek gegaan naar de Indiase Ambassade.
We krijgen vaak de vraag hoe Iran is, hier een paar indrukken op een rijtje:
- droog, geen groen te verkennen
- mogen als Hollanders doorrijden bij de tolwegen ;-)
- wordt er naar je getoeterd en enthousiast gezwaaid en als ze Engels spreken dan roepen ze uit het raampje dat je welkom bent
- Farsi is onleesbaar en gelukkig staat er op de bewegwijzering de Engelse vertaling eronder
- kennen ze veel one-way wegen en U-turns en is het dus al een paar keer voorgekomen dat we in tegengestelde richting reden. Maar de mensen seinen en roepen dan meteen uit het raampje waar je wel heen moet.
- komen de vele soorten kebab langzamerhand al onze neus uit
- drinken ze ook veel thee hier met verplichte suikerklontjes die je tussen je tanden moet doen en dan de thee erdoorheen drinken (mierzoet!!
- is Tehran echt zo erg zoals ze zeggen qua verkeer. Ze rijden als idioten. Dus verkeersregels vergeten en rijden maar, iedereen rijdt en loopt kriskras door elkaar. De lijnen op de rijbanen hadden ze net zo goed niet hoeven maken.
- zijn we al bij mensen thuis geweest in Tabriz, met verplicht thee en eten. Bij de meeste Iranezen kent de woonkamer geen meubels en is de kamer alleen bekleed met tapijt en speciale kussen voor tegen de muur waar je tegen aan kan liggen
- ik (Jenn) nu de hoofddoek al irritant vind
- wij ons hier wel een attractie vinden en soms wensen dat we onzichtbaar waren
- je voor EU 1,- een volle dieseltank hebt! Echter deze wel schaars is en we dus op tijd op zoek moeten gaan naar benzinepomp met diesel.
- de snelwegen prima zijn
- alcohol verboden is en ze zelfs al bang zijn om met cola te proosten
- Iraniers hun in 1-minuut-uit-te-klappen tentje overal neerzetten. Vaak op het asfalt naast de auto.
Nadat we in Teheran de visum hebben opgehaald rijden we door richting Esfahan, Shiraz en Yazd. Vervolgens zullen we via Kerman, Bam en Zahedan de grens overgaan naar Pakistan.
