Na 5 dagen Esfahan reden we dan eindelijk verder richting Shiraz. De plaats van bestemming haalden we die dag alleen niet. We kregen na 250 km pech met de auto. Toevallig net in Abadeh, een plaatsje van 1 km tussen Esfahan en Shiraz in. Het was natuurlijk wel balen, maar waren ook wel opgelucht dat het precies in het plaatsje gebeurde. We hadden problemen met de multiriem en konden niet verder rijden. Gelukkig wilde een man ons wel naar de garage slepen, alleen was onze LaRo zo zwaar dat zijn bumper er af viel! Gelukkig was ons probleem makkelijk verholpen al duurde het even. Na afloop dronken we nog een kopje thee bij een mannetje die naast de garage een winkeltje had. Hij belde met een neef van hem want die sprak goed Engels. Ook hier weer kregen we de telefoon in ons handen gedrukt. Zijn neef Sassan wilde ons spreken. “Please, stay where you are. I will come now. I would like to meet you.” Nog geen 10 minuten later stond hij voor onze neus met 2 gastenboeken onder zijn arm. Hij stond erop dat we met hem mee naar zijn huis gingen en bleven eten en ook bleven slapen. Helaas hadden we ook al afgesproken met de mannetjes die ons geholpen hadden met de auto, maar dat was geen probleem, daar wist hij wel een oplossing voor. Hij belde die man op om hem uit te leggen dat we bij hem bleven. Het dorpje is klein dus ze kenden elkaar gelukkig. Probleem opgelost! Dus ook die nacht sliepen we weer in iemand anders zijn bed en sliepen zij in de woonkamer op de grond. Sassan is een hele aardige man met een eigenaardige hobby. In plaats van postzegels verzamelen, verzamelde hij toeristen! Vol trots liet hij ons zijn gastenboeken lezen en er stonden echt hilarische verhalen in van allerlei toeristen die ‘gekidnapped’ waren door deze man. Ieder had zijn eigen verhaal hoe ze bij Sassan terecht zijn gekomen. Wij waren dan nog een makkelijke ‘prooi’! Zijn opa was deze hobby begonnen en zijn vader ging ermee door en nu ook Sassan.
De volgende dag gingen we naar de historische plaats Persepolis en Shiraz, maar zijn weer teruggekomen naar Abadeh om vervolgens nog 2 nachten te blijven bij Sassan en zijn familie. Met tranen in zijn ogen nam hij afscheid van ons.
Nu zijn we in Yazd en slapen we in onze auto voor het Silk Road Hotel. We hebben zoveel leuke verhalen hierover gehoord en alles klopt. Er hangt zo’n relaxte sfeer en het is er supergezellig. Hier kwamen we Jaap weer tegen, een Nederlandse fietser die we in Teheran al eerder hadden ontmoet. Ook ontmoetten we 2 backpackers die van oorsprong uit Leusden komen. Kortom een gezellige boel bij elkaar en bleven dan ook een aantal dagen. Gisteren een Iraanse training worstelen gezien en nog een bordje kamelenstoofvlees gegeten. Vandaag hebben we besloten om toch maar even naar het zuiden te rijden naar een eilandje Qeshm. Maar goed, dat kan morgen weer anders zijn, dus we zien wel waar we uitkomen…;-)
Omdat het iets te gezellig was bij Silkroad vertrokken we uiteindelijk pas om 13.00 uur. Tijdens zonsondergang reden we nog door de woestijn, een hele mooie ervaring! Omdat we liever niet in het donker rijden zijn we gestopt bij het eerste beste hotel wat we tegenkwamen in Sirjan. Het bleek dat dit hotel wordt gerund door de marine basis, dus slapen op de parkeerplaats vonden ze eigenlijk niet zo’n heel goed idee. Beter was het als we een kamer zouden nemen voor $ 10,-. Dat is natuurlijk geen geld, maar omdat we liever in de auto slapen hebben we dat vriendelijk afgeslagen. Niet veel later kwam de zoon van de ”commander” (de grote chef van de basis) een praatje met ons maken. Via hem kregen we te horen dat we vriendelijk verzocht werden om in het hotel te overnachten, gratis en voor niets. Tsja, wat doe je dan…
Off