Na 2 weken in het heerlijke koele Cameron Highlands zijn we doorgereden naar Taman Negara. Tijdens de jungle-walk kregen we ongewenst bezoek van bloedzuigers. Wat zijn dat nare, vieze beestjes! De route zou 1,5 uur duren, maar wij hebben zo snel gelopen dat we 45 minuten later weer terug waren bij het startpunt! Onderweg alleen maar naar onze schoenen kijkend om zo nu en dan wat bloedzuigers eraf te trekken met die nare zuignapjes van ze. Natuurlijk niet veel van de natuur gezien zo. Je zag de bloedzuigertjes vanaf alle kanten op je afkomen zodra je maar even stil stond. Gelukkig hadden we DEET mee, waarmee we onze intieme, zuigende vriendjes snel konden verwijderen.
We hebben het park de rest van de dag maar gelaten voor wat het is en zijn, via Lake Kenyir, naar de oostkust gereden om in Marang de jetty naar Pulau Kapas te pakken. Hier hebben we (oom) Peter en (tante) Sylvia opgezocht die als heuse eilandbewoners het prachtige Kapas Turtle Valley (www.kapasturtlevalley.com) runnen. Na heerlijk relaxen en genoten te hebben van Syl haar kookkunsten verlieten we het eiland weer, maar hebben afgesproken hier eind augustus weer terug te komen om hen een handje te helpen met het afsluiten van het seizoen.
Na Kapas zijn we afgereisd naar Yamin en zijn familie om samen met hun een paar dagen op te trekken in hun beachhouse in Batu Rakit. Na dit gezellige intermezzo hebben we een nachtje doorgebracht in Gerik.
Die avond lazen we een mailtje van Paula en Niels die we eerder in Yazd (Iran) hadden ontmoet. Zij hadden besloten om hun reis vanaf Bangkok fietsend af te leggen en omdat zij hun fietsroute hadden gewijzigd en wij afgesproken hadden hen te ontmoeten besloten we snel de Thaise grens over te gaan en te meeten in Hat Yai. Het was een vrij makkelijke grensovergang, al werden we wel van het kastje naar de muur gestuurd en moesten we aan de Thaise kant onze Carnet zelf maar even invullen.
Toch had de snelle overtocht meer impact op ons dan we hadden verwacht. Waarschijnlijk door de onverwachtse wending in de ‘planning’ en natuurlijk alle indrukken die een ‘nieuw’ land met zich mee brengt. Andere valuta, andere taal, andere gebruiken etc., maar ook het weerzien van Paula en Niels die ons aan het opwachten waren bij het hotel. We hadden elkaar zoveel te vertellen. Mijn hoofd (Jenn) zat zo vol van alles dat het dit keer wel even duurde voordat ik me weer even kon concentreren. Grappig genoeg nog niet eerder meegemaakt tijdens onze reis.
Ook kregen we een mooie aanbieding van Rashid om een weekje samen met hen en twee andere families het zuiden van Thailand te ontdekken en te verblijven in fancy hotels en dat voor voor de helft van de prijs (ivm een annulering binnen het reisgezelschap). Normaal zouden we dit bedrag ook kwijt zijn aan een normale kamer met fan, dus dit konden we natuurlijk niet afslaan. We hebben dan ook volop genoten van alle faciliteiten! Wat kan je genieten van een goed bed, een douche, schone lakens, airco en TV met filmkanaal.
Momenteel zitten we in Hua Hin (in het paradijsje van de familie van Don) en wachten we een tijdje totdat onze vrienden 1 juli aankomen in Bangkok.
Het is nu bijna 10 maanden geleden dat we vertrokken en toch voelt het niet zo. De tijd vliegt! We vermaken ons nog prima. We missen Nederland totaal niet, op vrienden en familie na natuurlijk. Maar als zij ons komen opzoeken dan hebben wij nog geen reden om naar ‘huis’ te gaan ;-) Grappig genoeg noemen we tegenwoordig overal waar verblijven ’thuis’. Wel merken we dat we het prettiger vinden om wat langer op één plek te blijven, dat geeft toch wat meer rust. Maar Thailand is zo mooi dat dat niet echt een probleem zal zijn.
Off